Τα ΜΜΕ και ειδικότερα οι δημοσιογράφοι διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση απόψεων και κρίσεων του κοινού πάνω στο θέμα της οικονομικής κρίσης. Σαν άμεσοι συντελεστές ενημέρωσης, σε άλλες περιπτώσεις διαστρέβλωσαν την πραγματικότητα, προκαλώντας έναν ηθικό πανικό και σε άλλες αποδείχθηκε ότι είχαν πλήρη άγνοια των πραγματικών γεγονότων ή δεν γνώριζαν μακροοικονομικές έννοιες και πολικές διεθνών οργανισμών. Τα καθημερινά ρεπορτάζ και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων διαμόρφωσαν και την πολιτική ατζέντα ωστόσο δεν αποτέλεσαν την αιτία για την επίλυση των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας και κατεπέκταση των δομικών κενών της Ευρωζώνης.
Δύο από τα βασικά διλήμματα που αντιμετωπίζουν οι λειτουργοί του τύπου εμπίπτουν στις βασικές ιδεολογικές πτυχές του σχετικισμού και του ιδεαλισμού. Αρκετοί δημοσιογράφοι κινήθηκαν μέσα στο πλαίσιο των καθολικών κανόνων δεοντολογίας όπως αυτές εκφράζονται από τις οργανωμένες ενώσεις και το νομικό δίκαιο, άλλοι πάλι προσπάθησαν να αποτυπώσουν την πραγματικότητα όσο σκληρή και αν είναι αδιαφορώντας για τις συνέπειες που ενδεχομένως θα προκαλούσαν στην κοινωνία. Ο καταιγισμός της πληροφόρησης από την άλλη πλευρά θα μπορούσε να θεωρηθεί αντικειμενικός αν συνυπολογίσει κανείς την κουλτούρα και τον πολιτισμό ενός λαού. Δυστυχώς στην Ελλάδα τα δύο αυτά χαρακτηριστικά αποδείχθηκαν αδύναμα. Είναι ενδεικτικό πως, ενώ στη χώρα μας η κρίση παρουσιάζεται σύμφωνα με την πολιτική γραμμή κάθε μέσου ή τα συμφέροντα του ιδιώτη, σε ευρωπαϊκό επίπεδο οι αναλύσεις διαφέρουν καθώς έχουν να κάνουν είτε με τις εσωτερικές παθογένειες ενός κράτους, όπως η Ελλάδα, είτε με τις ευρωπαϊκές συνθήκες και την κατάσταση του Ευρώ.